Chapter 34 "Gotowa do Walki."

Po powrocie Uchawiego minęło kilka dni. Stado cieszyło się niezmiernie a najbardziej jego siostra Zawadi. Kovu był jednak zmartwiony, że Kiara dalej się nie obudziła. Dni mijały i mijały. Słonce nie wychodziło zza chmur od momentu odejścia Namy.

~~*~~

- Uchawi - do jaskini wszedł Kovu i przywitał się z nastoletnim lwem. Miał z nim porozmawiać na drugi dzień kiedy wrócił, ale nie miał odwagi. Dziś się przełamał i musiał wreszcie porozmawiać.- Chciałem z tobą porozmawiać jeśli pozwolisz.

- Tak panie- Odparł lew i szybko wstał z wygodnego posłania.

- Oh przestań proszę z tym panem, jesteśmy już dorośli i proszę mów mi po imieniu.- poprosił król.

- Dobrze Kovu- lew wypowiedział jego imię, ale trudno mu przeszło przez gardło, obawiał się że nie będzie umiał tak od razu przywyknąć do tej zmiany.
- Chodź przejdziemy się- zaproponował król i wyszli z jaskini.
Lwy maszerowały w milczeniu jakoś żaden z nich nie potrafił odezwać się. Wreszcie przełamał się Uchawi.
- Kovu, dużo myślałem nad tym co zrobiłem- odparł po chwili. Król jednak nie odezwał się przystanął nad małym jeziorkiem i wpatrzył się w swoje odbicie w wodzie. Młody samiec kontynuował rozmowę.
- Miałem dużo czasu i stwierdziłem, że to co zrobiłem było absolutnie niewybaczalne i zastanawia mnie dlaczego nie wygnałeś mnie z królestwa?- Szary usiadł nad jeziorkiem bo całą swoją wypowiedź stał.
Kovu odwrócił się do lwa i uśmiechnął blado. Nie wiedział dokładnie co ma mu odpowiedzieć. Spojrzał smętnie w zachmurzone niebo i odparł.
- Bo nie chciałem cię skrzywdzić, i twojej siostry ona by tego nie przeżyła.- lew uśmiechnął się do młodego i poklepał go serdecznie po ramieniu- Dobrze, że zrozumiałeś swój czyn i dobrze widzieć cię znów w naszym stadzie, a teraz chodź pójdziemy razem coś upolować- Król pognał radośnie przed siebie niczym lwiątko. Uchawi trochę się zdziwił jego zachowaniem, pokręcił tylko głową i pędem ruszył za swoim królem pozostawiając za sobą kłęby kurzu.

~~*~~

Tymczasem na Złej Ziemi bo tam przeniosło się znów stado wyrzutków. Nama czuła się tutaj tak wspaniale, że nie chciała już wracać do swojego prawdziwego domu. Wyszła właśnie z jaskini, przeciągnęła się i rozejrzała swoimi zielonymi ślepiami po okolicy, nic się nie zmieniło. W jej głowie rodził się dalej plan zemsty na swojej rodzinie tak bardzo chciała już tego dokonać, że stwierdziła że musi powiedzieć o tym swoim nowym "rodzicom"

- Kossa, Tassak chciałam wam coś powiedzieć- brązowa lwica weszła z powrotem do jaskini gdzie dwójka lwów jeszcze smacznie spała.

- O co chodzi ?- Czarny leniwie otworzył ślepia.

- Jestem gotowa do walki! Nawet mogę iść jutro!- Zaryczała

- No, no jednak nasze nauki nie poszły na marne- Kossa wstała ze swojego legowiska i podeszła do Namy- Jesteś taka jak my! Pełno w tobie złości i nienawiści a właśnie te dwie cechy spowodują że stajesz się silniejsza!- Krzyknęła uradowana czarna.

-Muszę jeszcze z tobą porozmawiać na osobności- Tassak posłał Kossie tajemnicze spojrzenie i wyszedł z młodą lwicą na spacer.

~~*~~

Nama trochę bała się tego typa, ale co miała poradzić była tu i żyła tylko z jego łaski i musiała się go słuchać. Maszerowali w milczeniu po zasuszonej i spękanej ziemi. Kusz unosił się w powietrzu w pewnym momencie Nama poczuła silne uderzenie łapą w pysk.

- Nie słyszysz co do ciebie mówię!- Tassak wyrwał młodą lwicę ze swojego świata.- 

- Wybacz zamyśliłam się- spuściła smętnie łeb i masowała obolały policzek.
- Jestem bardzo zdziwiony twoją szybką decyzją o zaatakowaniu Lwiej Ziemi?- powiedział Tassak.
- Po prostu chcę mieć to już za sobą, a po drugie siedzenie tutaj nic nie daje- odparła szybko brązowa.
- Byłabyś świetną królową. Masz to we krwi- czarny spojrzał głęboko w jej zielone oczy, ale lwica szybko odwróciła łeb, nie przepadała kiedy ten samiec przyglądał jej się tak bardzo blisko.- Oh wybacz- odchrząknął- zapomniałem, że miałem się do ciebie nie zbliżać- zaśmiał się.
- To kiedy chcesz wyruszyć muszę poinformować sojuszników o walce- maszerowali dalej przez równinę. Krajobraz był dalej taki sam
- Mówiłam już że może być nawet jutro- mruknęła Nama.
- Jutro- zamyślił się czarny - jutro nie. Nie dam rady zebrać wystarczająco dużo chętnych do walki.
- Sam mówiłeś, że jesteś przygotowany!- warknęła Nama ze złością.
- Amm tak, ale- lew wystraszył się trochę młodej lwicy. Widział, że jest strasznie nabuzowana i tak szybko nie odpuści a chęć zemsty narasta w niej z każdym dniem.- Za dwa dni, a tak na marginesie nie zapominaj, że ja tutaj żądzę maleńka- upomniał ją - wracajmy zrobiłem się głodny może te parszywe hieny przyniosły coś z polowania...

~~*~~

Kovu i Uchawi wrócili z polowania z pokaźną antylopą. Machozi, która właśnie znajdowała się w jaskini pomogła dwójce lwów ze zwierzyną i cała lwia rodzina zasiadła do posiłku. Kiedy wszyscy najedli się wystarczająco dużo i mogli spokojnie porozmawiać.

- Uchawi- w jaskini zjawił się Chaka, który był na treningu z walki przed nadchodzącą woją - miło cię widzieć- młody lew podbiegł z radością do lwa i uściskał go serdecznie.

- Nie gniewasz się na mnie?- Zapytał zdziwiony Uchawi.

- Wiesz teraz kiedy wróciłem z treningu to na pewno cię pokonam ha- młody samiec wypiął dumnie pierś i zaśmiał się wesoło. W jaskini zapanowała choć na chwilkę radosna atmosfera. Kovu cały czas czuwał przy ukochanej.

- Kovu- nagle z ust pomarańczowej, która leżała na posłaniu wydobył się cichy zmęczony głosik. Król aż wstał i podszedł bliżej do partnerki.

- Cisza!- Warknął na całą jaskinię aby lwia rodzina się uspokoiła. Może mu się znowu tylko wydawało, że usłyszał swoje imię.

- Kovu?- nie jednak się nie mylił jego kochana Kiara wróciła. Wróciła do swojego męża.

- Shani, Noa biegnijcie szybko po Rafikie'go Kiara się obudziła!- krzyknął radośnie a w jaskini zapanował gwar. Rafiki przybiegł jak najszybciej aby zbadać Kiarę. Był bardzo szczęśliwy, że królowa obudziła się ze śpiączki, ale nie był pewny czy lwica wszystko pamięta.

- Kiaro- Rafiki zwrócił się bardzo delikatnie do królowej - pamiętasz co się stało? - w jaskini zapanowała absolutna cisza.

- Tak pamiętam, to moja wina- lwica zalała się łzami- jak mogłam tak postąpić w stosunku do Namy.

- Kochanie to nie twoja wina- król uspokajał swoją małżonkę.

Madryl odetchnął z ulgą lwica pamiętała wszystko, była jeszcze trochę osłabiona.

- Za jakieś kilka dni Kiara wróci całkiem do zdrowia- powiedział mędrzec wychodząc już z jaskini.

- Rafiki, a nie wiesz przypadkiem. Kiedy planują zaatakować?- zapytał po cichu brązowy lew.

- Niestety nie wiem.  Moi wysłannicy nie zdobyli jeszcze takich informacji, ale jak tylko będę coś wiedział dam znać. Opiekuj się Kiarą- małpa pożegnała się z królem i wróciła na swój baobab. Kovu natomiast wrócił do Kiary był tak szczęśliwy, że jego Kiara wróciła do świata żywych.

~~*~~

Uff i kolejny rozdział napisałam chociaż nie wiem czy ktoś to jeszcze czyta, ale chcę zakończyć tego bloga jakoś przyzwoicie. Myślę jednak, że zakończę opowieść na 37 rozdziale, a do 40 zrobię epilog a co dalej to  jeszcze zobaczę. Chciałabym powrócić na inne blogi i też zacząć tam znów pisać. Dajcie znać w komkach to tu jeszcze jest. Do następnej notki :) :*